روزهای دوران دانشجویی می‌گذرند و خاطرات خوب و بدی از خودشان به یادگار می‌گذارند. این وسط بعضی از خاطره‌ها طوری هستند که با یادآوری‌شان می‌گوییم: اه اه چه روز بدی بود، یا می‌گوییم: یادش به خیر. چه حس خوبی داشتم. روزهایی که شما ارائه دارید، حالا سمینار، کنفرانس، تحقیق یا هر اسم دیگری که رویش بگذارید جز روزهایی هستند که معمولاً راحت فراموش نمی‌شوند. این نحوه ارائه سمینار شما مشخص می کند این روزها خوب باشند یا بد!
اما اثرگذاری این خاطرات وقتی بیشتر میشود که نحوه ارائه ما بر چیزهایی دیگر هم سایه انداخته باشد. مثلاً یک ارائه خوب می‌تواند شما را به بچه باحال کلاس تبدیل کند. یا این‌که نظر استاد شما را به شما مثبت کند که در ادامه کارتان در تمام درس‌هایی که با او خواهید داشت راحت‌تر خواهد بود. احتمالاً برای بعضی کارهای مشارکتی دعوت خواهید شد و بعدها دوستان شما از شما به‌عنوان یک آدم توانمند یاد خواهند کرد.
اگر از سطح ارائه‌های کلاسی بالاتر برویم، ارائه‌هایی که در جمع‌های علمی‌تر مثل کنفرانس ها، همایش‌ها، کنگره‌ها یا درس گروهی‌ها برگزار میشود می‌توانند سکوی پرتاب شما باشند یا پرتگاه موقعیت‌های شغلی آینده. گاهی اوقات یک نفر شرکت‌کننده یک سمینار علمی که شما در آن ارائه دارید ممکن است داور مصاحبه شما در مقطع تحصیلی بعدی باشند. یا مدیر شرکتی که به تخصص شما نیاز داشته باشد. پس سعی کنید آن را جدی بگیرید.
خوب کلمه سمینار از آن کلماتی است که همه هم میدانیم که چیست و هم نمی‌دانیم. سمینار دانشجویی یعنی این‌که یک نفر در حضور جمعی راجع به یک موضوع علمی صحبت کند و آن را به کمک اسلاید بیان کند. ین را همه میدانیم. این کار در انگلیسی به‌عنوان ارائه یا پرزنتیشن نامیده میشود که نوع دانشجویی آن خودش باز انواع مختلفی دارد. البته گاهی کلمه سمینار به‌تنهایی به‌عنوان سمینار کارشناسی ارشد به‌کاربرده میشود که منظور ما در اینجا حالت کلی آن است. اما چیزی را که به‌درستی نمی‌دانیم هدف از ارائه سمینار است و اصول انجام آن.
سمینار ،همایش، کنفرانس، گردهمایی، کنگره، سمپوزیوم و اسامی مشابه آن همگی رویدادهای علمی هستند. سطح آن‌ها ممکن است متفاوت باشد،
بر اساس سلیقه برگزارکنندگان و نوع کاربردی که دارند اسامی مختلفی دارند. البته قوانینی هم برای نام‌گذاری آن وجود دارد که خارج از بحث ما در اینجاست. به‌عنوان یک دانشجو، شما در هرکدام از این‌ها که بخواهید ارائه‌ای انجام دهید باید یک سری اصول ارائه علمی را رعایت کنید. پس خیلی نگران اسم‌ها و عنوان‌ها نباشید.
به‌طورکلی چند دسته اساسی ارائه وجود دارد. نوع اول ارائه کلاسی است که معمولاً بخشی از نمره درس به آن اختصاص داده میشود و موضوع آن باید مرتبط با درس باشد.
نوع دوم ارائه‌های مرتبط با مقالات علمی ارائه‌شده به کنفرانس ها یا سمینارهای مرتبط با رشته شماست. در این نوع ارائه‌ها شما یک مقاله ارسال می‌کنید و در صورت پذیرفته شدن، ممکن است آن با را به‌صورت شفاهی یا پوستر ارائه کنید.
نوع سوم همه ارائه‌های مرتبط با پایان‌نامه شماست.
در این نوع ارائه‌ها مبنا کاری است که شما به‌عنوان تحقیق یا پژوهش در کارشناسی ارشد یا دکتری انجام می‌دهید. سه گروه اساسی در این دسته قرار می‌گیرند: ارائه برای پیشنهاد موضوع پایان‌نامه، ارائه گزارش پیشرفت کار و دفاع نهایی از رساله دکتری یا پایان‌نامه کارشناسی ارشد.
شما زمانی که در حال تحصیل هستید یک مقداری اطلاعات علمی دریافت می‌کنید که معمولاً اصول و کلیات یک دانش هستند. بعد از مدتی باید اطلاعات شما سنجیده شود و یاد بگیرید که جواب سؤال‌های جزئی‌تر یا تخصصی‌تر مرتبط با رشته خود را به شکل علمی پیدا کنید. یا چیزهایی را که به شکل تئوری یاد گرفته‌اید در یک مورد واقعی به کار ببندید. اما آیا این کار را به روش درست انجام داده‌اید؟
ارائه علمی برای بررسی درستی تحقیق شما و به اشتراک گذاشتن تجربه و نتایج این کار اختراع‌شده است! پس هدف اول و اصلی از ارائه علمی پیدا کردن یک جواب درست برای یک سؤال درست از روش درست است.
البته باید دقت داشته باشیم که در بسیاری از علوم هیچ‌چیز قطعی نیست و منظور ما از درست بودن یک‌چیز، انجام دادن آن از روش‌های علمی است.
پس تا اینجا به این نتیجه رسیدیم که برای یک ارائه خوب باید محتوای خوب داشته باشیم. محتوای خوب چند ویژگی اساسی دارد:
اول این‌که هدف دارد، یعنی دقیقاً می‌دانید چه سؤالی پرسیده‌اید و در تحقیق خود به دنبال چه چیزی هستید.
دوم این‌که جواب سؤال را از منابع قابل‌اعتماد و به‌روزی پیداکرده‌اید. برای این کار باید احتمالاً به کتابخانه سری بزنید. اینترنت منبع خوبی برای پیدا کردن جواب همه سؤال‌ها نیست. می‌توانید عنوان مراجع را ازآنجا پیدا کنید. اما خود آن‌ها را احتمالاً نه!
سوم این‌که گزارش خوبی از کار خود ارائه می‌کنید.
بعد از این‌که جواب سؤال خود را پیدا کردیم، باید آن را به شکل خوبی ارائه کنیم. در یک ارائه خوب شخص به شما این احساس را منتقل می‌کند که روی موضوع تسلط کافی دارد. یک گزارش به‌هم‌پیوسته و گیرا از داستان تحقیق خود تعریف می‌کند. در عین حال نقاط عطفی دارد که شنونده تغییرات بخش های مختلف مطلب را به خوبی متوجه می شود.
در این مدل ارائه‌ها شخص کار را به‌صورت جذابی شروع می‌کند. مقدمه طولانی و خسته‌کننده نیست و یک‌راست می‌رود سر اصل مطلب. روش انجام کار و نتایج را به‌خوبی توضیح می‌دهد و نتیجه‌گیری و پایان واضح دارد.
یک سمینار خوب چند بخش اصلی را باید حتما پوشش دهد و باید همخوانی بین بخش های مختلف آن وجود داشته باشد. زمان ارائه در سمینارهای دانشجویی معمولا حدود 20 دقیقه است. البته در بعضی موارد که دانشجو تدریس بخشی از درس را به عهده داشته باشد ممکن است تا 40 یا 45 دقیقه هم طول بکشد.
برای یک ارائه در حدود 20 دقیقه شما باید حد اکثر 25 اسلاید داشته باشید. این که تعداد اسلاید های شما زیاد باشد و شما مجبور شوید تعدادی از آن ها را سریع رد کنید یک نوع خودکشی در سمینار است! این کار را نکنید!
خوب بیایید ببینیم اسلایدهای شما باید شامل چه مواردی باشند:
اسلاید 1: اسلاید معرفی و عنوان سمینار و درس و نام شما و استاد راهنما به همراه لوگوی دانشکده و دانشگاه است. در این بخش احتمالا نمیتوانید خلاقیت زیادی به خرج دهید، اما روی فونت ها و اشتباهات املایی در همه جا و خصوصا در این اسلاید حساس باشید. باور کنید که گاهی در همین اسلاید اول سوتی های وحشتناکی رخ می دهد!
اسلاید 2: گفتیم یک ارائه خوب در واقع پاسخ به یک سوال است. اینجا جایی است که شما باید هدف از پژوهش را و در واقع سوال اصلی تحقیق را بیان کنید. خوب دست به کار شوید و نشان دهید که تحقیق شما مهم است!
به جای این که بگویید: "امروزه." یا این که : " در دنیای حاضر"، یک کار بهتر انجام دهید. مثلا فرض کنید موضوع ارائه شما نقش ایمنی در سازه هاست. می توانید ارائه تان را با یک نمونه حادثه شروع کنید.
درباره این سایت